Kenny Barron (US) tiltle: The Source music: Jazz release date: january 20, 2023 label: Artwork Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Kenny Barron © Rootsville 2022

NEA Jazz Master Kenny Barron brengt zijn eerste solo piano release uit sinds 1981. The Source presenteert een persoonlijke expressie op zijn meest opzettelijke en meest kwetsbare manier. Hij vertrouwt uitsluitend op de muziek en het moment om zijn verkenning te begeleiden. Terugkerend naar vier originele composities en vijf blijvende deuntjes, creëert hij nieuwe wegen door bekende vormen. Elk nummer, hoe georkestreerd en tempo ook, is een intiem gebaar.

The Source opent tijdloos en met overtuiging. Verscheen voor het eerst als het titelnummer van zijn opname uit 1986, "What If?" biedt schoonheid en wrijven, en een nieuwe voorstelling van een baslijn geleend van Hasaan Ibn Ali. Wanneer de baslijn verdwijnt in de vloeibaarheid van de melodie, wordt zijn verkenning intenser: “Ik zag die baslijn als een vat voor vrijheid. Van daaruit kon ik bijna alle kanten op.” Toen hij Johnny Hodges voor het eerst solo hoorde op 'Isfahan', en voordat hij het ooit opnam met Sphere, wist Barron dat hij het deuntje de rest van zijn leven zou spelen. "Ik hou van dat liedje", zegt hij. Tederheid ontvouwt zich tijdens zijn inleiding voordat de muziek zich nestelt in een uitnodigend tempo dat de artiest in staat stelt om zin voor zin de tijd te nemen; in ware Ellington/Strayhorn eerbied, legt hij een duidelijk statement af bij elk refrein. Een meer recente toevoeging aan zijn repertoire, via Benny Green, Thelonious Monk's "Teo" vangt een uitvinding van Barron's geluid tegelijk speels en diepgaand - in gelijke mate.

Zijn introductie van "I'm Confessin'" kwam tijdens een hit in Philadelphia met Philly Joe Jones. Paul Chambers riep de toon. "Ik moet een gezicht hebben getrokken, en Philly Joe zei: 'Het zal geen belemmering zijn.' En dat was het niet." The Source bevat Barrons tweede solo-pianostudio-opname van "Dolores Street SF", voor het eerst opgenomen op zijn release Spiral uit 1982. Melodisch en contemplatief, zijn spel beweegt in en uit de tijd door de muziek, en zijn dynamische keuzes dienen wat soms een weemoedig en melancholisch gebaar is. "Er staat altijd een Monk-nummer op elke plaat die ik maak", zegt Barron. Meestal speelt hij "Well You Needn't" in gesprek met een oude triomaat, drummer Johnathan Blake. Zijn solo-interpretatie van de compositie weerspiegelt de duo-geschiedenis met Blake. "Ik hoor hem in mijn hoofd", zegt Barron. "Hij heeft zulke geweldige ideeën. Hij laat me op een andere manier spelen." Een van Barrons vele composities die zijn opgenomen door zijn collega's, "Sunshower", kwam naar voren tijdens een soundcheck. De angstaanjagende en resonerende syncope blijft Barron nieuw materiaal geven om te verkennen.

tracks:

1. What If? (8:02)
2. Isfahan (6:14) (Billy Strayhorn/Duke Ellington)
3. Teo (6:06) (Thelonious Monk)
4. Daydream (9:41)
5. I’m Confessin’ (6:16) (Doc Dougherty/Ellis Reynolds/Al J. Neiburg)
6. Dolores Street SF (8:54)
7. Well You Needn’t (5:50) (Thelonious Monk)
8. Sunshower (8:35)
9. Phantoms (8:01)